Kościół rektoralny św. Karola Boromeusza w Nałęczowie

Historia kościoła sięga początku XX wieku, kiedy to został on ufundowany przez Ludwikę Benni. Celem jej działania było upamiętnienie zmarłego męża, którego imię nosił kościół. Jest to drewniana kaplica, zaprojektowana w stylu zakopiańskim zgodnie z wzorami Stanisława Witkiewicza. Prace budowlane rozpoczęły się w lutym 1917 roku, a zakończyły w czerwcu 1919 roku.

Kaplica uzyskała oficjalne błogosławieństwo 22 czerwca 1919 roku, kiedy to biskup lubelski, ksiądz Marian Leon Fulman, wyraził zgodę na jej poświęcenie przez księdza Łuczyckiego, administratora pobliskiej parafii. Od tego momentu kaplica stała się integralną częścią parafii. Sprawowaniem opieki nad nią zajmowali się pani Elżbieta Czyżewska oraz rodzina Grochowiczów, która nabyła od Ludwiki Benni willę „Podgórze”. Warto zaznaczyć, że w latach 1962–1965 z funduszy kuracjuszy oraz parafian przeprowadzono remont, w ramach którego odnowiono dach oraz wnętrze, a także ogrodzono posesję.

W 1997 roku, 23 grudnia, arcybiskup lubelski Józef Życiński, na mocy dekretu kościelnego, ustanowił kaplicę kościołem rektoralnym przynależącym do parafii Św. Jana Chrzciciela w Nałęczowie, a na jej pierwszego rektora został mianowany ksiądz kanonik Emil Nazarowicz.

W ołtarzu kościoła znajduje się obraz św. Karola Boromeusza, biskupa Mediolanu, który jest patronem chorych. Ten cenny obraz jest kopią pochodzącą z kościoła św. Karola Boromeusza w Warszawie na Powązkach, co dodaje dodatkowej wartości historycznej i artystycznej tej lokalizacji.